Διαβάζοντας για την αξιοποίηση κι εφαρμογή των ΤΠΕ (των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και Επικοινωνίας) στη διδακτική πράξη συνειδητοποίησα πως όλη αυτή η διαδικασία της προετοιμασίας για την παρουσίαση της συγγραφέως Λένας Μερίκα στην Καστοριά με τον τρόπο που έγινε ήταν πολύ κοντά σ΄ αυτά που μελετούσα.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η γνωριμία μου με τη συγγραφέα Λένα Μερίκα έγινε το 2004, όταν σχεδόν τότε ξεκινώντας αυτό το γοητευτικό παιχνίδι του θεάτρου, της ζήτησα την άδεια να δραματοποιήσουμε το βιβλίο της "Ο Νοικοκυρός", αφού υλοποιούσα Πρόγραμμα Ισότητας των Δύο Φύλων.
Ακολουθεί η εκ του σύνεγγυς γνωριμία το 2005 στη Βιβλιοθήκη του σχολείου μου. Εκεί σε εκδήλωση προς τιμήν της δραματοποιούμε ένα διήγημά της για το Πάσχα. Είχε προηγηθεί για τα Χριστούγεννα η ραδιοφωνική δραματοποίηση μιας τριλογίας διηγημάτων της για το δωδεκαήμερο.
Κι έπειτα το 2008 η θεατρική μεταφορά του βιβλίου της "Κοίτα τι μας έφερε ο Αι-Βασίλης" από τη Θεατρική Ομάδα του Γυμνασίου για εκδήλωση της Κωνσταντινιδείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αγίων Αναργύρων στην οποία ήμουν Πρόεδρος του Νομικού Προσώπου την τετραετία 2007-2010.
Το 2011 αφιερώνει το βιβλίο της "Κι αν μ΄ αγαπάει στ΄ αλήθεια" σε μένα και στην Πολιτιστική Ομάδα του Γυμνασίου Κορησού και το 2012 το βιβλίο "SOS κορίτσι σε κρίση" στο γιο μου, Αχιλλέα, σε μια παλιά μου μαθήτρια, την Αναστασία και στην παρέα της Κορησού.
Δυνατοί δεσμοί λοιπόν δημιουργήθηκαν αυτά τα χρόνια, η σχέση αλληλεπιδραστική, η επικοινωνία συνεχής κι αγαπημένη, δώρο κι αντίδωρο κάθε επαφή...
Και φτάσαμε στο 2013, όταν αποφάσισα πως ένα αφιέρωμα εφ' όλης της ύλης όφειλε πια να υλοποιηθεί, επιστέγασμα όλων αυτών των χρόνων.
Εδώ μπαίνουν στο παιχνίδι οι ΤΠΕ, οι Νέες Τεχνολογίες κι ο ρόλος που διαδραμάτισαν στο διάλογο του τετράπτυχου: κείμενο-συγγραφέας-διαμεσολαβητής(εμψυχωτής)-μαθητές.
Δυνατοί δεσμοί λοιπόν δημιουργήθηκαν αυτά τα χρόνια, η σχέση αλληλεπιδραστική, η επικοινωνία συνεχής κι αγαπημένη, δώρο κι αντίδωρο κάθε επαφή...
Και φτάσαμε στο 2013, όταν αποφάσισα πως ένα αφιέρωμα εφ' όλης της ύλης όφειλε πια να υλοποιηθεί, επιστέγασμα όλων αυτών των χρόνων.
Εδώ μπαίνουν στο παιχνίδι οι ΤΠΕ, οι Νέες Τεχνολογίες κι ο ρόλος που διαδραμάτισαν στο διάλογο του τετράπτυχου: κείμενο-συγγραφέας-διαμεσολαβητής(εμψυχωτής)-μαθητές.
Συνεχίζεται....
Κι επιστρέφω στην ανάρτηση μετά από ένα χρόνο και δύο μήνες να συνεχίσω τη συνομιλία μου με τη Λένα Μερίκα.... Ευτυχώς όλα κάπου εκεί μέσα στο μυαλό μου είναι και περιμένουν....(4-1-2015)
Αποφασίζουμε να δραματοποιήσουμε με τη θεατρική μου -Πολιτιστική ομάδα την τετραλογία: "Με κύμινο κι αγάπη", "Κάτι τρέχει μα τη μαμά του Σάκη", "Κι αν μ' αγαπάει στ' αλήθεια", "Μα έχει ο έρωτας γιατρειά;" Ήρωες και κοινός παρονομαστής το ντεντεκτιβικό δίδυμο Μίλτος-Θοδώρα και το πιο πρόσφατο βιβλίο της "Sos κορίτσι σε κρίση".
Η συγγραφέας μας στέλνει τα κείμενα σε θεατρική διασκευή για συγκεκριμένο και περιορισμένο χρόνο παρουσίασης από δυο ομάδες: την ομάδα του γυμνασίου και μια άλλη ομάδα με παλιούς μαθητές μου που φοιτούν στο λύκειο της Καστοριάς. Από κει και πέρα αρχίζει μια διαλεκτική κι αμφίδρομη σχέση συγγραφέως-εμού και μαθητών των ομάδων μου. Το κείμενο "παραδίδεται" στα χέρια τους κι αρχίζει από τους μαθητές πλέον, αφού μοιράζονται οι ρόλοι-τα παιδιά αποφασίζουν τη διανομή με αλάνθαστα κριτήρια-, η εκ νέου διασκευή του κειμένου. Η συγγραφέας επικοινωνιακή και γνώστης των Νέων Τεχνολογιών επικοινωνεί η ίδια με την ομάδα μέσα από το διαδίκτυο και σαφώς "ρίχνει το μπαλάκι" στα παιδιά. Τα υποστηρίζει λέγοντας ότι το κείμενο είναι πια δικό τους και μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως "μπούσουλα", για να περάσουν καλά και να το μετατρέψουν ανάλογα με τη διάθεσή τους για δημιουργία και παιχνίδι. Κι εγώ με τη σειρά μου ενισχύω αυτή τη διάθεση της συγγραφέως με την ελευθερία που τους δίνω στις πρόβες να παίξουν τους ρόλους τους δίνοντας το δικό τους ύφος και τη δική τους εφηβική ορολογία. Οι πρόβες αποτυπώνονται με φωτογραφίες και μικρά βιντεάκια που κοινοποιούνται στη συγγραφέα και σε μικρή κλειστή ομάδα στο διαδίκτυο. Αυτό λειτουργεί ανατροφοδοτικά και για τα παιδιά που βλέπουν τους εαυτούς τους και πώς στήνονται στη σκηνή και πώς κινούνται, αλλά και για τη συγγραφέα που ενώ βρίσκεται μακριά στην Αθήνα βλέπει την προσπάθεια των μαθητών, βλέπει να ζωντανεύουν οι ήρωές της και να δίνεται η δική μας διάσταση στις δικές της σκέψεις.
Οι διασκευές των κειμένων από τους μαθητές μου και σε συνεργασία με μένα καταγράφονται στον επεξεργαστή κειμένου και στέλνονται στη συγγραφέα πολύτιμη συμβολή για τη συνέχεια του συγγραφικού της έργου.
Και φτάνει η τελική παρουσίαση μετά από επίπονες και διασκεδαστικές συγχρόνως-έτσι είναι το θέατρο-πρόβες. Μέχρι να φτάσουν εκεί τα παιδιά μαθαίνουν τους ρόλους όλων κι αντικαθιστούν αυτούς που λείπουν. Η απόλυτη ψυχαγωγία τους είναι, όταν παίζουν τους ρόλους αυτών που λείπουν.
Και... φτάνει η τελική παρουσίαση με πολύ άγχος, αφού θα εκτεθούν όλοι και μπροστά στους γονείς-φίλους-άγνωστους-στη συγγραφέα που ήρθε και γι' αυτό το σκοπό, για να δει τα παιδιά να "παίζουν" το βιβλίο της. Τα λόγια έχουν μαθευτεί, οι κινήσεις, το ύφος, τα μικρόφωνα-οι φωτισμοί όλα έχουν συντονιστεί. Κι είναι μια ανάσα η τελική εκδήλωση, είναι όμως ο στόχος, χωρίς αυτόν δε θα γινόταν το ταξίδι.
Κι έπειτα η χαρά της επιτυχίας, ι ατάκες που έρχονται και ξανάρχονται στο μυαλό όλων, τα φώτα, οι έπαινοι και μετά... Μετά ξεκινά το άλλο ταξίδι, το ταξίδι της φωτογραφίας, του βίντεο,, της διάχυσης αυτής της εμπειρίας, συνεχίζεται το ταξίδι.. Το αναλαμβάνουν τώρα οι ΤΠΕ: Κοινωνικά δίκτυα, YouTube, εφημερίδες, blogs, ιστολόγια, κι η εμπειρία παραμένει ζωντανή. Μαθητές-εμψυχωτές-συγγραφέας-λογοτεχνικά κείμενα σε ζωντανή σύγχρονη και ασύγχρονη επικοινωνία.. Όλο αυτό λειτουργεί ανατροφοδοτικά και το λογοτεχνικό βιβλίο χαρίζεται με αφιέρωση της συγγραφέως, ξεφυλλίζεται, διαβάζεται, ο ήρωας που έχω υποδυθεί γίνεται δικός μου ήρωας, το βιβλίο παίρνει άλλη διάσταση στα χέρα μου, μεγεθύνεται, αναδεικνύεται, γίνεται καταδικό μου!
Νέες Τεχνολογίες και Λογοτεχνικό Βιβλίο φαίνεται σα να εχθρεύονται το ένα το άλλο ή να αλληλοσυμπληρώνονται. Γιατί τι λέμε στα ζευγάρια; Τα ετερώνυμα έλκονται. Είναι τόσο διαφορετικά, αλλά και τόσο σαγηνευτικά και τα δύο. Δε γίνεται να αντιπαλεύει το ένα το άλλο, αλλά μόνο να το συμπληρώνει. Γιατί τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το "χαϊδεμένο" βιβλίο δίπλα στο κομοδίνο., αλλά και τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη διάδραση ανάμεσα στη συγγραφέα, στο κείμενο και στον αναγνώστη που προσφέρουν οι Νέες Τεχνολογίες.
Νέες Τεχνολογίες και τυπωμένο βιβλίο: μια σχέση πάθους! Ας φιληθούνε λοιπόν!
Γλώσσα Σκοπέλου
Μεγάλο Σάββατο 5 Μάη 2013
"Φρίξος", η σατιρική στήλη της Λένας Μερίκα στην εφημερίδα-blog "Κηφισιά"
Φωτογραφίες από τις πρόβες στο σχολείο...
